Στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, με την ομιλία του, ο Αντώνης Σαμαράς επιδόθηκε σ’ ένα ρεσιτάλ κινδυνολογίας, που ενόχλησε ακόμη και κύκλους της ίδιας της Νέας Δημοκρατίας αλλά και πολιτικούς σχολιαστές φίλα προσκείμενους προς τον Αντώνη Σαμαρά, κυρίως, όμως ενόχλησε σχολιαστές, που θέλουν να κρατάνε μια στάση «αμερόληπτης απόστασης» και από τα δύο Κόμματα. Από την πλευρά μας θα παραθέσουμε τις αντιδράσεις αυτών των συγκεκριμένων κύκλων που ενοχλήθηκαν, κυρίως μέσα από τις συζητήσεις στα τηλεοπτικά πάνελ.
Το κύριο επιχείρημα που επιστρατεύουν όσοι ενοχλήθηκαν από την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά είναι ότι δε μπορεί ένας πρωθυπουργός, από τη θέση που κατέχει, να κηρύσσει την καταστροφολογία μόνο και μόνο επειδή υπάρχει το ενδεχόμενο να χάσει τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία, στην περίπτωση που δε θα εκλεγεί ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας και εξ αυτού θα πρέπει να πάει η χώρα σε πρόωρες εκλογές, τις οποίες, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, θα τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Να χαρακτηρίζει ως καταστροφή την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Να ισχυρίζεται, μέσω των δημοσκοπήσεων, ότι ο λαός «δε θέλει εκλογές».
Ισχυρίζονται ότι αυτή η κινδυνολογία, μια και ο Αντώνης Σαμαράς αναλώθηκε ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ κατά το πολύ μεγάλο μέρος της ομιλίας του, ενόχλησε τόσο για τα όποια «επιχειρήματα» χρησιμοποίησε ο Αντώνης Σαμαράς ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ όσο και για το γεγονός ότι με τον τρόπο που στέκεται ο Αντώνης Σαμαράς απέναντι στο πολιτικό σύστημα συμβάλλει και αυτός στην αποσταθεροποίησή του. Αυτό, το οποίο, υποτίθεται ότι με τη στάση του ενδιαφέρεται να στηρίξει. Το κύριο είναι ότι με μια τέτοια «επιχειρηματολογία» καταρρίπτεται συνολικά το αξιακό αστικό σύστημα.
Γιατί, αναρωτιούνται, πραγματικά από πού και ως που ο Αντώνης Σαμαράς, σύμφωνα με το αστικό Σύνταγμα, σύμφωνα με τις αστικές αξίες περί δημοκρατίας, «δικαιούται» να κινδυνολογεί και να θεωρεί ως αντισυνταγματική πράξη εκ μέρους των βουλευτών ενός αστικού κοινοβουλίου την καταψήφιση του υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας που προτείνει;
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς – συνεχίζουν να υποστηρίζουν όλοι αυτοί που ενοχλήθηκαν, μια τέτοια άποψη, που ανέπτυξε ο Αντώνης Σαμαράς, καταργεί, εμμέσως πλην σαφώς, τον κορυφαίο, κατά τις αστικές αξίες, θεσμό της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Το ίδιο το κοινοβούλιο. Πολύ περισσότερο που το επιχείρημα αυτό του Αντώνη Σαμαρά αναπτύχθηκε επικαλούμενος την επιταγή του Συντάγματος ότι οι βουλευτές ψηφίζουν «κατά συνείδηση». Αλλά αυτό το επιχείρημα καταρρίπτεται αυτόματα, γιατί ο ίδιος το έχει καταπατήσει προ πολλού, όταν διέγραψε από το κόμμα του βουλευτές, κορυφαία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, που δεν τήρησαν την κομματική γραμμή.
Σύμφωνα μ’ αυτό το επιχείρημα του Αντώνη Σαμαρά όλα τα Κόμματα της βουλής θα έπρεπε να ψηφίσουν τον υποψήφιο Πρόεδρο που πρότεινε ο ίδιος και το κόμμα του. Αλλά μ’ αυτό το επιχείρημα δημιουργείται ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα, πάντα για τη λειτουργία της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ουσιαστικά καταργείται η αυτοτελής λειτουργία των κομμάτων και ο πολυκομματισμός της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που είναι ένα από τα βασικά του αξιακά κοινοβουλευτικά χαρακτηριστικά.
Το δικό μας σχόλιο τώρα σ’ όλα τα παραπάνω. Όλη αυτή η κινδυνολογική επιχειρηματολογία του Αντώνη Σαμαρά, γιατί πράγματι ο Αντώνης Σαμαράς επιδόθηκε σε μία ακατάσχετη κινδυνολογία, αντλείται και εδράζεται στη συμπεριφορά των δυνάμεων της αγοράς και στις απαιτήσεις των εταίρων μας συμπεριλαμβανομένου και του ΔΝΤ.
Η απότομη πτώση του χρηματιστηρίου αλλά και η στάση της ίδιας της τρόικας, που συνέδραμαν στο να πάρουν οι πολιτικές εξελίξεις την τροπή που πήραν και στην ανάπτυξη μιας ανάλογης επιχειρηματολογίας, οδηγούν τελικά στο συμπέρασμα ότι η χώρα μας θα πρέπει να διαθέτει εκείνες τις κυβερνήσεις που εμπιστεύονται αποκλειστικά και μόνο οι αγορές και οι ιθύνοντες κύκλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μόνο που με μια τέτοια επιχειρηματολογία δεν αναδεικνύεται τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από το ότι η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία εκπροσωπεί αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα της ντόπιας και της διεθνούς ολιγαρχίας. Με την έννοια αυτή καταργείται κάθε έννοια αστικού δημοκρατισμού αλλά και εθνικής ανεξαρτησίας. Να λοιπόν πως μια ομιλία του Αντώνη Σαμαρά καταρράκωσε κάθε έννοια του αστικού δημοκρατισμού, πως ανέδειξε τα πραγματικά όρια της αστικής δημοκρατίας.
Το κυριότερο, όμως, θέμα που ενδιαφέρει και που επιθυμούμε εμείς να αναδείξουμε με το σχόλιό μας είναι το πώς αντιμετωπίζεται αυτή η κατάσταση από τις δύο κυρίαρχες δυνάμεις του πολιτικού συστήματος, τη Νέα Δημοκρατία και το ΣΥΡΙΖΑ.
Το αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι παρουσιάζεται μια αντιστροφή ρόλων. Η Νέα Δημοκρατία, η μνημονιακή, μιλάει για πολιτική αστάθεια. Ήταν αυτή που μίλαγε τόσο καιρό για πολιτική σταθερότητα και ασφάλεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο αντιμνημονιακός, λέει ότι δεν υπάρχει ζήτημα πολιτικής αστάθειας. Ήταν αυτός που κατηγορούσε τόσο καιρό τη Νέα Δημοκρατία ότι με την πολιτική της αποσταθεροποιεί τη χώρα.
Η Νέα Δημοκρατία μεταμορφώνεται, εν μία νυκτί, σε αντιμνημονιακή δύναμη και κατηγορεί το ΣΥΡΙΖΑ ότι θέλει την τρόικα, ο ΣΥΡΙΖΑ δια των δηλώσεων στελεχών του προετοιμάζει το έδαφος για την παράταση του μνημονίου και τη διαπραγμάτευση χωρίς μονομερείς ενέργειες.
Με δύο λόγια ο κύριος εκπρόσωπος της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας, η Νέα Δημοκρατία, κινδυνολογεί με την πολιτική αστάθεια και την αποσταθεροποίηση, που φοβάται ότι θα επικρατήσουν με την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ απαντάει με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει πολιτική κρίση εφησυχάζοντας τους εργαζόμενους με τον ισχυρισμό ότι δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα τέτοιο, ότι υπάρχει μόνο κυβερνητική αστάθεια, και επομένως δεν θα υπάρξει καμία αποσταθεροποίηση της χώρας, άρα και της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Λειτουργεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως παράγοντας ασφάλειας της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Φυσικά υπάρχει και ο αστικός ρεαλισμός, που τον αντλούμε από δημοσιογραφικά συγκροτήματα, που υπερασπίζονταν από πάντα τα συμφέροντα της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας. Είναι ο τίτλος της «Καθημερινής»: «Αγορές και πολιτικό σκηνικό σε κρίση». Είναι και το σχόλιο της εφημερίδας «Τα Νέα» με τίτλο: «Το φόβητρο της αποσύνθεσης». Το παραθέτουμε: «Πέντε ημέρες πριν από την πρώτη ψηφοφορία της προεδρικής εκλογής, ο κίνδυνος της αποσύνθεσης είναι ορατός: οι συσχετισμοί που διαμορφώνονται στη Βουλή οδηγούν σε αδιέξοδα και πρόωρες κάλπες και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης επαναφέρουν την απειλή του Grexit – της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη ύστερα από χρεοκοπία. Η εκτίμηση ότι αυτές οι διεθνείς απειλές εντάσσονται σε ένα παιχνίδι πιέσεων – αναμενόμενων σε μια συγκυρία όπως η τωρινή – δεν είναι χωρίς ουσία. Ωστόσο, δεν είναι αυτή ολόκληρη η αλήθεια: σημαντική μερίδα των δανειστών σχεδιάζει να μεταχειριστεί την Ελλάδα – και τους Έλληνες – ως το «παράδειγμα προς αποφυγήν» για ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτός ο κίνδυνος αφορά όλα τα κόμματα – αφού πλέον έχουμε περάσει στον αστερισμό των κυβερνήσεων συνεργασίας. Και είναι ένας κίνδυνος πραγματικός».
Όλα αυτά τα αναφέρουμε χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε ούτε τις παρεμβάσεις των ξένων παραγόντων τύπου Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ ούτε να υποτιμήσουμε τα αποτελέσματα μιας τέτοιας κατάστασης πάνω στην έκβαση της Προεδρικής εκλογής και κατ’ επέκταση της πιθανότητας να πάει η χώρα μας σε πρόωρες εκλογές, πολύ περισσότερο να υποβαθμίσουμε τις διεργασίες που γίνονται στα διάφορα κόμματα και τα σενάρια, φανερά και κρυφά, που εξυφαίνονται σε σχέση με τις τρεις ψηφοφορίες της διαδικασίας εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.
Τα αναφέρουμε για να τονίσουμε και πάλι ότι η πολιτική κρίση είναι παρούσα και ότι αναδεικνύεται η ανάγκη να αντιμετωπιστούν αυτές οι εξελίξεις με μια συγκεκριμένη πρόταση από την πλευρά του Κόμματος, πρόταση εξόδου από την κρίση και τη χρεοκοπία, για την οποία η «Νέα Σπορά» έχει μιλήσει και περιγράψει κατ’ επανάληψη, με κύρια κατεύθυνση την αποδέσμευση της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που οι ίδιες οι εξελίξεις απέδειξαν ότι είναι ο κύριος κρίκος μέσα από τον οποίο περνάνε όλες οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις. Μόνο έτσι θα πάρει το Κόμμα μας την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων και θα ανακτήσει το έδαφος, που εξ αιτίας της τακτικής που κρατάει μέχρι τώρα, έχει χάσει.
COMMENTS