Στις μέρες μας γίνεται όλο και πιο πολύ αναγνωρίσιμη η ανάγκη μιας άλλης πολιτικής. Έχει γίνει πλέον κοινή συνείδηση ότι η πολιτική που εφαρμοζόταν από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ πριν και που εφαρμόζεται από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ τώρα είναι μια συνέχεια και στρέφεται αποκλειστικά ενάντια στους εργαζόμενους και τα μικρομεσαία μικροαστικά στρώματα.
Οι εργαζόμενοι δεν ελπίζουν σε τίποτα από τη σημερινή κυβέρνηση. Αντίθετα συνειδητοποιούν όλο και πιο πολύ ότι βρίσκονται μπροστά σε μια βασανιστική πορεία, που οι όροι της ζωής τους θα χειροτερεύουν συνεχώς, τα μικροαστικά στρώματα θα αντιμετωπίζουν το φάσμα της καταστροφής και η νεολαία θα παίρνει το δρόμο της μετανάστευσης ή θα πέφτει στο βάλτο της ανεργίας και των απελπιστικά περιοριστικών επιδοτούμενων προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, που θα ωφελούν την εργοδοσία με τζάμπα εργασία.
Στην πρόσφατη συνέντευξη, που παραχώρησε ο Αλέξης Τσίπρας προς τη REAL NEWS, διατύπωσε δύο «απαιτήσεις» προς τους εταίρους, που η πραγματοποίησή τους, κατά τον ίδιο, θα βγάλουν τη χώρα από την οικονομική κρίση και θα τη βάλουν σε τροχιά οριστικής ανάπτυξης. Η μία αφορούσε στην αναδιάρθρωση του χρέους και η δεύτερη αφορούσε στη μείωση του δημοσιονομικού πλεονάσματος. Ταυτόχρονα διατύπωσε την ελπίδα ότι η Ελλάδα θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πολύ γρήγορα ήρθε η απάντηση από τους εταίρους. Η Γερμανία πάγωσε κάθε ελπίδα για αναδιάρθρωση του χρέους και επιμένει στην πλήρη εφαρμογή των συμφωνηθέντων με βάση το μνημόνιο. Επομένως δε μπορεί να γίνει λόγος και για τη μείωση του δημοσιονομικού πλεονάσματος. Παράλληλα ο Μάριο Ντράγκι απέκλεισε κάθε δυνατότητα συμμετοχής της χώρας μας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης εάν δεν υπάρξει μια καθαρή έκθεση βιωσιμότητας του χρέους. Όλοι οι όροι που έθεσε ο Αλέξης Τσίπρας για την ανάκαμψη της οικονομίας βρίσκονται στον αέρα.
Το κυριότερο είναι η ίδια η οικονομική κατάσταση της χώρας μας. Η παραγωγική της βάση έχει σημαντικά συρρικνωθεί. Όλο και περισσότερο στα τηλεοπτικά πάνελ ακούγεται, ακόμη και από αστούς σχολιαστές, ότι «η Ελλάδα κατάντησε να μην παράγει τίποτα», αναγνωρίζεται ότι η χώρα μας έχει χάσει την εθνική της ανεξαρτησία, ότι έχει τυπικό χαρακτήρα, αφού άλλοι αποφασίζουν για λογαριασμό της, ότι είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί μια δημοσιονομική πολιτική, αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δεν της δίνει καμία προοπτική ανάπτυξης.
Την ίδια στιγμή οι ίδιοι οι αστοί σχολιαστές διατυπώνουν την ανάγκη να υπάρξει έξοδος από την οικονομική κρίση μέσα από την κατάρτιση ενός στρατηγικού παραγωγικού αναπτυξιακού προγράμματος, που θα οδηγήσει στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μας, ενώ πλέον ομολογείται ανοιχτά ότι η ανάπτυξη του τουρισμού δεν είναι ο δρόμος που οδηγεί τη χώρα στην ανάπτυξη, «γιατί σήμερα είναι ενώ αύριο μπορεί να μην είναι», εννοώντας φυσικά ότι ο τουρισμός δεν είναι ο σταθερός παράγοντας, που θα βγάλει την Ελληνική οικονομία από το τέλμα της.
Έχουμε φτάσει στο σημείο, που συγκροτήματα ενημέρωσης και αστοί οικονομικοί παράγοντες και σχολιαστές να αναγνωρίζουν καθαρά και να διατυπώνουν αλήθειες για τις οποίες το ΚΚΕ έκανε λόγο από το 1958, ότι «η Ελλάδα θα καταντήσει μια χώρα σερβιτόρων με χαμένη την παραγωγική της βάση». Και η χώρα μας σήμερα βιώνει ακριβώς αυτήν την πραγματικότητα.
Είναι φανερό ότι επιχειρείται μια αναδιάρθρωση του Ελληνικού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού, του Ελληνικού καπιταλισμού, που το πάνω χέρι θα το έχουν οι λεγόμενοι εταίροι μας και που συγκεντρώνει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά:
Η Ελλάδα θα είναι μια χώρα παροχής φτηνών υπηρεσιών, θα διαθέτει ένα φτηνό εργατικό δυναμικό, στο πλαίσιο της κινητικότητας των εργαζομένων στην Ευρωπαϊκή Ένωση το υψηλά καταρτισμένο της επιστημονικό δυναμικό θα μεταναστεύει, ήδη έχουν μεταναστεύσει 420.000 επιστήμονες και αναμένεται πολύ γρήγορα αυτός ο αριθμός να ξεπεράσει τις 500.000, θα καταστραφεί μεγάλος αριθμός μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ήδη έχουν κλείσει 260.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις και το κακό συνεχίζεται, θα υπάρξει συγκέντρωση πλούτου σε λιγότερα χέρια, που το πάνω χέρι θα το έχει το ξένο κεφάλαιο.
Το τελευταίο διαπιστώνεται από το γεγονός ότι ακόμη και το τραπεζικό σύστημα ελέγχεται πλέον από τους εταίρους μας, ότι το ΤΑΙΠΕΔ θα το ελέγχουν πλήρως οι εταίροι, έστω και εάν η έδρα του δε θα ξενιτευτεί στο Λουξεμβούργο, ότι τα ξένα Funds είναι με το χέρι στη σκανδάλη για τα «κόκκινα δάνεια», εκ των οποίων μεγάλος αριθμός αφορά σημαντικές επιχειρήσεις και την παραγωγική βάση της χώρας μας, που θα περιέλθουν στα χέρια τους, ενώ όσες κριθούν μη βιώσιμες θα κλείσουν, ανεξάρτητα από το εάν είναι αναγκαίες για την υλική παραγωγή της Ελλάδας. Ακόμη και μέσω των πλειστηριασμών, που στο άμεσο προσεχές διάστημα μπαίνουν μαζικά μπροστά, θα περιέλθουν στα χέρια των ξένων Funds κατοικίες, που οι ιδιοκτήτες τους δε δύνανται να εξυπηρετήσουν τα στεγαστικά δάνεια.
Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση αστοί σχολιαστές ομολογούν «ότι έχουμε ως χώρα πιάσει πάτο» και ότι στη χώρα μας αναμένονται φαινόμενα, όπως στην Ισπανία, που οι ιδιοκτήτες των σπιτιών πήδαγαν από τα μπαλκόνια και αυτοκτονούσαν.
Παρόλα αυτά επιμένουν ότι η μόνη διέξοδος για τη χώρα μας είναι η εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, γιατί «οι δύσκολες καταστάσεις ξεπερνιόνται με δύσκολα μέτρα»!
Την ίδια στιγμή τονίζουν ότι «το πολιτικό σύστημα έχει απομακρυνθεί από τις πραγματικές ανάγκες της χώρας μας» και παράλληλα «αδυνατεί να δώσει διέξοδο στην οικονομική κρίση», ενώ συγκροτήματα ΜΜΕ, που παίζουν σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας αποφαίνονται ότι: «Χωρίς νέα παραγωγή και δημιουργία η Ελλάδα δεν θα πάει μακριά..», γιατί «Παρακολουθώντας τις πολλές εκδοχές της ελληνικής πολιτικής αντιλαμβάνεται ο καθείς το κενό, το έλλειμμα, την αδυναμία και την απόσταση από τις πραγματικές ανάγκες του τόπου και των πολιτών. Θετική πρόταση ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη δεν αναδεικνύεται από πουθενά» (Αντώνης Καρακούσης, e-Βήμα, 01/09/2016)!!!
Ακόμη και το πιο παραδοσιακό αστικό συγκρότημα στα ΜΜΕ, που έπαιζε από την ίδρυσή του σημαντικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας μας δε βλέπει καλές προοπτικές «από πουθενά». Φυσικά κατά τον τρόπο που τις κατανοεί, γιατί σε καμία περίπτωση δε θα έβλεπε με θετικό μάτι μια διέξοδο από την οικονομική κρίση υπέρ των εργαζομένων. Αυτό, όμως, που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι και το συγκρότημα δεν εκτιμάει ότι με σιγουριά θα υπάρξει, έστω, καπιταλιστική ανάπτυξη, παρόλο που επιμένει με πείσμα στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.
Όλα τα παραπάνω είναι ενταγμένα σ’ ένα διεθνές οικονομικό πλαίσιο, που αναγκάζει την Κριστίν Λαγκάρντ, σε συνέντευξη που παραχώρησε, λίγο πριν την έναρξη των εργασιών του G20 στην Κίνα, να δηλώνει τους προβληματισμούς της για την πορεία της διεθνούς οικονομίας.
Αυτό το θέμα βέβαια αφορά κυρίως στις χώρες του Δυτικού καπιταλισμού, ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση (αλλά και Ιαπωνία), αυτές που απαρτίζουν κατά βάση το G7, και που αναθεωρούν τους οικονομικούς δείκτες τους προς τα κάτω.
Στη χώρα μας η οικονομία εξακολουθεί να είναι στη φάση της ύφεσης, πράγμα που επιβεβαιώνεται και από τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Το πρώτο τρίμηνο του 2016 η ΕΛΣΤΑΤ καταγράφει ύφεση 0.92% σε ετήσια βάση, ενώ το δεύτερο τρίμηνο καταγράφει ύφεση 0.39%.
Η κυβέρνηση ελπίζει το τρίτο τρίμηνο, με τον τουρισμό, να ανατρέψει την υφεσιακή πορεία της οικονομίας και να περάσει σε θετικό πρόσημο καλύπτοντας και το τέταρτο τρίμηνο, που συνήθως είναι με αρνητικό πρόσημο. Αλλά ακόμη και εάν οι δείκτες διαμορφωθούν έτσι όπως η κυβέρνηση θα ήθελε αυτό δε σημαίνει ότι η χώρα ξεπερνάει οριστικά την ύφεση.
Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση πράγματι η χώρα μας έχει ανάγκη από μια πρόταση διεξόδου από την οικονομική κρίση, και είναι αυτή η πρόταση που περιμένουν οι εργαζόμενοι, που δε θα είναι βέβαια η πρόταση για την οποία μας μιλάνε οι αστοί σχολιαστές, το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο και ο ΣΕΒ, αλλά μια πρόταση που θα υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα και την πραγματική ανασυγκρότηση της οικονομίας υπέρ των εργαζομένων και των μικρομεσαίων μικροαστικών στρωμάτων, που αποτελούν την αδιαμφισβήτητη και μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία της χώρας μας, που έχει πληγεί από την οικονομική κρίση και που εκ των πραγμάτων συνιστά μια υπό διαμόρφωση κοινωνική συμμαχία. Αυτό το θέμα θα το σχολιάσουμε στο δεύτερο μέρος του άρθρου μας.
COMMENTS